آسم یک بیماری طولانی مدت ریه است که باعث می شود مجاری تنفسی شما منقبض شود، این مساله نفس کشیدن را سخت می کند. آسم شدید می تواند باعث ایجاد مشکل در صحبت کردن یا انجام فعالیت های روزانه شود.
علائم آسم
آسم با التهاب مجاری هوائی ریه و ترشحات چسبنده در داخل این مجاری مشخص می شود. افراد مبتلا به آسم زمانی که مجاری تنفسیشان ملتهب یا پر از مخاط می شود، علائمی دارند.
انسداد راه هوایی: وقتی طبق معمول نفس می‌کشید، نوارهای عضلانی اطراف راه‌های هوایی شل می‌شوند و هوا آزادانه حرکت می‌کند. اما وقتی آسم دارید، ماهیچه ها سفت می شوند و عبور هوا از آن سخت تر می شود.
التهاب: آسم باعث ایجاد تورم و التهاب مجاری هوائی ریه می شود. این التهاب می تواند به ریه های شما آسیب برساند.
باریک شدن مجاری تنفسی: مجاری تنفسی افراد مبتلا به آسم در هنگام تماس با محرک‌های خفیف، بیش از حد واکنش نشان می‌دهند و باریک می‌شوند.
این سه مشکل با ایجاد عوارضی همراه است که عبارتند از :
سرفه، به خصوص در شب یا صبح
خس خس سینه
صدای سوت هنگام نفس کشیدن
تنگی نفس
سفتی، درد یا فشار در قفسه سینه
مشکل خواب به دلیل مشکلات تنفسی
تنفس بسیار سریع
مشکل در صحبت کردن
احساس اضطراب یا وحشت
صورت رنگ پریده و عرق کرده
لب ها یا ناخن های آبی رنگ
حمله آسم می تواند به سرعت بدتر شود، بنابراین درمان فوری این علائم مهم است. همه افراد مبتلا به آسم علائم یکسانی ندارند. ممکن است فرد مبتلا به آسم همه این علائم را نداشته باشد یا در زمان های مختلف علائم متفاوتی بروز دهد. برخی از افراد مبتلا به آسم ممکن است برای دوره های طولانی هیچ علامتی نداشته باشند. برخی دیگر ممکن است هر روز مشکل داشته باشند. در برخی افراد هم ممکن است تنها در حین ورزش یا بروز عفونت های ویروسی مانند سرماخوردگی آسم خود را نشان دهد. حملات خفیف آسم معمولاً شایع تر هستند. معمولاً راه های هوایی در عرض چند دقیقه تا چند ساعت باز می شوند. حملات شدید کمتر شایع هستند اما بیشتر طول می کشند و فورا به کمک پزشکی نیاز دارند.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟
در صورت داشتن علائم جدی باید حتما به پزشک مراجعه کرد. این علایم عبارتند از :
تنفس سریع
صورت، لب ها یا ناخن های کم رنگ یا آبی
پوست اطراف دنده های شما هنگام نفس کشیدن به سمت داخل کشیده می شود
مشکل در تنفس، راه رفتن یا صحبت کردن
علائمی که پس از مصرف دارو بهتر نمی شوند
محرک های آسم
هنگامی که مبتلا به آسم هستید، راه های هوایی شما به چیزهای موجود در دنیای اطراف شما واکنش نشان می دهد. پزشکان این موارد را محرک های آسم می نامند. محرک های آسم عبارتند از:
عفونت هایی مانند سینوزیت، سرماخوردگی و آنفولانزا
آلرژن ها مانند گرده، کپک، شوره حیوانات خانگی و گرد و غبار
محرک هایی مانند بوی تند عطرها یا محلول های پاک کننده
آلودگی هوا
دود تنباکو و سیگار
ورزش های هوازی
هوای سرد یا تغییرات آب و هوا
بیماری ریفلاکس معده به مری
احساسات شدید مانند اضطراب، خنده، غم و استرس
داروهایی مانند آسپرین
مواد نگهدارنده غذایی به نام سولفیت ها که در موادی مانند ترشیجات و میوه های خشک یافت می شود.
تشخیص آسم
اگر فکر می کنید آسم دارید، به پزشک خود مراجعه کنید. پزشک با یک معاینه فیزیکی شروع می کند و در مورد علائم و سابقه پزشکی شما می پرسد. در مرحله بعد، آزمایش هایی برای مشاهده میزان عملکرد ریه های خود خواهید داشت که ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- اسپیرومتری آزمایش اصلی است که پزشکان معمولاً برای تشخیص آسم در افراد ۵ سال یا بالاتر استفاده می کنند. برای کمک به تعیین میزان عملکرد ریه ها، در یک لوله متصل به اسپیرومتر نفس می کشید. این امر هم میزان (حجم) هوای بازدم و هم سرعت بازدم را ثبت می کند. اگر میزان اندازه گیری ها، از میزانی که برای یک فرد نرمال است، کمتر باشد، احتمال آن وجود داردکه آسم مجاری تنفسی شما را باریک کرده باشد. بعد از اندازه گیری آزمایشات ریوی، پزشک ممکن است از شما بخواهد برای باز کردن مجاری هوا، داروی آسم استنشاق کنید و سپس آزمایش را دوباره انجام دهید. نشان دادن پیشرفت قابل توجه پس از مصرف دارو می تواند به معنای ابتلا به آسم باشد.
- آزمون چالش: اگر نتایج اسپیرومتر شما طبیعی یا نزدیک به حد طبیعی باشد، ممکن است پزشک از شما بخواهد ماده ای که باعث تنگی مجاری تنفسی در افراد مبتلا به آسم می شود، مانند متاکولین را استنشاق کنید و واکنش ریه های شما را بررسی کند.
- اگر آسم در اثر ورزش تحریک شده باشد (آسم ناشی از ورزش)، ممکن است از شما خواسته شود که فعالیت بدنی انجام دهید تا ببینند آیا این فعالیت ها منجر به ایجاد علائم می شود یا خیر.
تست های دیگری که ممکن است پزشک آنها را تجویز کند عبارتند از :
اشعه ایکس قفسه سینه، سی تی اسکن، ائوزینوفیل های خلط(این آزمایش به دنبال سطوح بالای گلبول های سفید خون (ائوزینوفیل) در ترکیب بزاق و مخاط (خلط) است که هنگام سرفه خارج می شود).
